En dan eindelijk is het zover, je hebt hem! Je brein werkt op volle toeren, want je hebt die mooie opdracht. Als ZZP-er heb je in gedachte een droomopdracht of een droomopdrachtgever. En nu het zover is, klap je dicht. Door de euforie weet je niet meer wat je moet doen, waar je moet beginnen. Twijfel alom, kan je het wel? Wat nu?
Ik ben de gelukkige ben met een mooie opdracht. Wat ben ik trots dat ik mag werken voor ReumaNL! En wat een schitterende opdracht waarbij ik deze mooie organisatie mag leren kennen. Maar tegelijk voel ik onrust naar boven komen. Hoe komt dat dan?
Je zou verwachten dat je een gat in de lucht springt en vol op gaat in de materie. Niet dus. Plankenkoorts. Ik blokkeer. Bij zo’n blokkade is het voor mij cruciaal terug te keren naar mezelf. Zo werkt dat bij mij. Wanneer alle stof iets is neer gedwarreld. Terug naar de kern, de plek waar de creatie ontstaat. Terug naar jezelf en vertrouwen in jezelf. De kernboodschap is – accepteer – rust – openheid – laat creativiteit stromen. Dat doe ik door meditatie, de natuur in en door te schrijven. Ook helpt het mij wanneer ik het met mijn omgeving deel. Dan volgt de rest vanzelf.